SF[exo snsd]pain story - SF[exo snsd]pain story นิยาย SF[exo snsd]pain story : Dek-D.com - Writer

    SF[exo snsd]pain story

    บางทีความรักอาจไม่ได้มาพร้อมความสุขเสมอไป....

    ผู้เข้าชมรวม

    432

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    432

    ความคิดเห็น


    3

    คนติดตาม


    7
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  14 ต.ค. 56 / 12:06 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    สวัสดีค่าาาา
    ไรท์ชื่อ สปายนะคะ
    อายุ16ปีค่ะ
    ฝากติตามด้วยนะคะ
    ตัวละคร




     
    quality
    นิยายแฟร์ 2024
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      pain story
       

      บางทีความรักอาจจะไม่ได้สมบูรณ์แบบเสมอไปก็ได้ คุณว่าจริงไหม??????.....
      "ซอฮยอนสอบเสร็จแล้วไปเที่ยวกันน้าาาาาาาาา"เสียงหวานของ อิมยุนอา สาวฮอตอันดบ2ของ โรงเรียนมัธยมปลาย korea kent foreign school และเธอยังเป็นออลจังอันดับต้นๆของเกาหลี ดังขึ้นเรียกเพื่อนสาวของเธอที่กำลังง่วนอยู่กับการเก็บของ ซอฮยอนหรือ ซอจูฮยอนสาวฮอตอันดับหนึ่งของโรงเรียนพ่วงด้วยตำแหน่งดาวโรงเรียนรวมถึงออลจังของเกาหลีหันตามเสียงเรียก
      "มีใครไปบ้างอ่ะ"ซอฮยอนถามพลางเก็บของลงกระเป๋า
      "ก็ทีฉัน ดาซม ไอยู แล้วก็ซูจีน่ะไปเถอะน้าาาาาาา"ยุนอาเอื้อมมือมาเกาะแขนเพื่อนสาวพลางส่งเสียงออดอ้อนสุดฤทธิ์
      "อ่ะๆไปก็ได้โทรไปบอกแดฮยอนก่อนละกัน"
      "แหมเดี๊ยวนี้อะไรก็แดฮยอนนะฉันล่ะน้อยใจเธอแล้วนะซอ"ยุนอาทำหน้ามุ่ยใส่เพื่อนสาวที่ยืนอมยิ้มคุยโทรศัพท์กับแฟน
      "โอ๋ๆๆๆใครลืมเธอลงเดี๊ยวปิดเทอมนี้ฉันจะไปนอนบ้านเธอนึงเลยดีไหม"ซอฮยอนเข้ามากอดเพื่อนสาวทันทีหลังจากวางสาย
      "บ้าเยอะไปไม่คิดจะอยู่บ้านบ้างไง"ยุนอาบีบจมูกซอฮยอนก่อนจะสังเกตสีหน้าที่ซึมลงของเธอ
      "เอ่อ...ซอเป็นไรป่าว"
      "ป่าวหรอกไปกันเถอะพวกดาซมยืนรออยู่"ซอฮยอนยิ้มให้ยุนอาก่อนที่เธอจะลากเพื่อนสาวออากมาหาคนอื่นที่รออยู่หน้าห้อง

      "เออนี่ เซฮุนกับซูโฮ ไม่มาด้วยหรอเห็นปกติสองคนนั้นตัวติดพวกเธอตลอดเลยไม่ใช่หรอ"ดาซมถามขึ้นอย่างสงสัยเมื่อไม่เห็นสองหนุ่ม
       

      “เซฮุนบอกว่าจะไปนัดสังสรรค์กับพวกลู่หานน่ะ”ซอฮยอนหันไปตอบดาซม

      “แหมแกสองสองคนเป็นอะไรกันป่าววะไปไหนต้องรายงานกันตลอดทีฉันไม่เห็นมันจะบอกเลย”ยุนอาพูดแซวขึ้น

      “บ้าหรอยุนอาแกก็รู้ว่าฉันสองคนเป็นเพื่อนกันอีกอย่างฉันมีแดฮยอนแล้วนะเว้ยไม่เหมือนแกกับซูโฮหรอก”ซอฮยอนแขวะยุนอากลับ

      “บ้าเพื่อนกันย่ะ”ยุนอาเบ้ปากนิดๆเมื่อนึกถึงซูโฮ ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้กวนตีนชะมัด

      “เห้ย.พวกแกนั่นใช่ยัยฮวาซองห้องเราป่าววะ”ซูจีชี้ไปที่หญิงสาวที่นั่งยิ้มหวานอยู่ในร้านไอติม

      “ใช่ๆมากับผู้ชายซะด้วยยังมีคนคบกับยัยนี่ด้วยหรอเห็นว่าทั้งระดับไม่ชอบยัยนี่ไม่ใช่หรอ”ไอยูเบ้ปาก

      “ไม่เอาน่าไอยูแกว่าฮวาซองแรงไปแล้วนะ”ซอฮยอนปรามๆเพื่อน

      “นั่นสิอย่างน้อยนั่นก็เพื่อนในห้องนะ”ยุนอาพูดอย่างเห้นด้วยกับซอฮยอน

      “ก็มันจริงหนิไหนๆก็ไหนๆแล้วขอดูหน้าผู้ชายคนนั้นหน่อยเถอะ”ไอยูเดินเข้าไปข้างในร้านตามด้วย4สาวที่เหลือที่ตามมาพร้อมส่ายหน้าในความดื้อรั้นของเธอ

      “เฮ้ย..ซอนั้นแดฮยอนแฟนแกนี่”ดาซมอุทานขึ้นอย่างตกใจเมื่อเห็นหน้าชายหนุ่มชัดๆส่วนซอฮยอนได้แต่ยืนตัวชาทำอะไรไม่ถูกน้ำสีใสเอ่อคลอสองเบ้าตาอย่างห้ามไม่ได้ปากเล็กสั่นน้อยๆเมื่อเห็นภาพชายหญิงที่นั่งหยอกล้ออยู่ข้างหน้าตน

      “แดฮยอนทำไมนายทำแบบนี้”ซอฮยอนตะโกนเรียกชื่อชายผู้เป็นที่รัก

      “ซอ...”แดฮยอนหันมาหาคนรักอย่างตกใจ

      “อ้าว...ซอฮยอนดาวโรงเรียนคนสวยทำไมร้องไห้ล่ะจ๊ะเดี๊ยวไม่สวยเอานะ หึ”ฮวาซองพูดพลางเบ้ปากนิดๆ

      “นี่ยัยฮวาซวยมีสิทธิอะไรมาว่าเพื่อนฉันยะ”ยุนอาแหวใสฮวาซองทันที

      “ไม่เอาหน้ายุนอาอย่าเอาพิมเสนไปแลกกับ..เชื้อราเลย”ซอฮยอนตวัดคำท้ายไปใส่ฮวาซองน้อย ซอฮยอนไม่ใช่คนยอมใครง่ายๆอยู่แล้ว

      “นังซอฮยอนน กรี๊ดดดด”ฮวาซองกรีดร้องพลางเดินเข้าไปหาซอฮยอน

      “หยุดนะฮวาซองคนมองทั้งร้านแล้ว”

      “ก็นังนี่..”

      “คนที่เธอกำลังพูดถึงคือแฟนของฉันกรุณาให้เกรียติซอฮยอนด้วย”แดฮยอนส่งสายตาดุไปทำให้ฮวาซองเงียบสนิท

      “ฉันไม่ว่าอะไรหรอกนะถ้านายจะหาคนควงเล่นแต่ต้องหลังจากที่ไม่มีฉันแล้วสิไม่ใช่แบบนี้”ซอฮยอนตะโกนใส่หน้าชายที่ชื่อว่าเป็นที่รักอย่างเหลืออด

      “แต่ฉันไม่เคยจริงจังกับผู้หญิงพวกนั้นจริงๆนะคนที่ฉันรักเพียงคนเดียวคือเธอนะซอฮยอน”แดฮยอนมองแฟนสาวเชิงอ้อนวอนซอฮยอนหลบตาต่ำไม่กล้าสบตาเธอกลัวสายตาคู่นั้นกลัวว่าเธอจะแพ้ต่อมันและยกโทษให้กับเขาง่าย

      “ช่วงปิดเทอมนี้เราห่างกันสักพักแล้วกันนะแด้นายจะได้มีเวลาทบทวนเรื่องของเราและมีเวลาอยู่กับผู้หญิงของนายให้เต็มที่”มันช่างยากนักกับการไม่ให้น้ำตามันไหลออกมาจากสองดวงตาซอฮยอนเคยคิดว่าตัวเองเข้มแข็งเธอไม่เคยชอบร้องไห้ต่อหน้าคนอื่นแต่ตอนนี้เธอร้องไห้อย่างไม่อายใครเลยสักนิดความเข้มแข็งไม่หายไปตั้งแต่เห็นว่าโดนทรยศจากคนที่เรารัก

      “ใช่หรอซอเธออยากห่างเพื่อฉันหรือตัวเธอเองกันแน่เธออยากจะอยู่กับไอ้เซฮุนเพื่อนรักของเธอล่ะสิ”ชายหนุ่มแสยะยิ้มหยันออกมา

      “เพี้ย”

      “มันจะมากไปไหมแดฮยอนถ้านายพาลแบบนี้ฉันว่าเราสองคนน่าจะกลับไปเป็นเพื่อนกันแทนนะปิดเทอมนี้เราอย่ามาเจอหน้ากันนายอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าถ้านายยังเป็นแบบนี้อยู่อีกล่ะก็เราเลิกกันแน่”พูดจบหญิงสาวสะบัดหน้าหนีออกมาทันทีเธอไม่อยากยืนรับความเจ็บปวดจากคำพูดการกระทำของคนรักอีกแล้ว

      “ซอรอฉันด้วย”ยุนอารีบวิ่งตามซอฮยอนไปทันที

      “แดฮยอนเอ้ยแกทำตัวเองแล้วว่ะ”ซูจีส่ายหน้าไปมาก่อนจะวิ่งตามซอฮยอนและยุนอาไปพร้อมกับสองสาวที่เหลือ

      “ฮืออออๆ”หญิงสาววิ่งเข้ามาในห้องน้ำด้านในสุดของชั้นเพราะมันไม่มีใครเธอไม่ต้องการให้ใครเห็นความอ่อนแอของเธอแค่นี้ก็อายจะแย่อยู่แล้วที่ต้องใช้แฟนร่วมกับคนอื่นๆ

      “ยัยซอ”ยุนอาที่วิ่งตามมารีบวิ่งเข้าไปกอดเพื่อนรักเอาไว้เธอเข้าใจซอฮยอนดีว่าเธอรู้สึกยังไงเพราะว่าเวลาที่ซอฮยอนรักใครมักจะรักมากแล้วเวลาเสียใจก็เสียใจมาเช่นกัน

      “แกอย่าร้องนะ”หญิงสาวใช้มือลูบหัวเพื่อนรักอย่างอ่อนโยนเป็นการปลอบโยน

      “ยุนอา..แดฮยอนเขาทรยศฉัน เขาหักหลังฉัน ฮึก เขาทำแบบนี้ได้ยังไง เขาไม่รักฉันแล้วหรอ”ซอฮยอนซบหน้าลงกับไหล่เพื่อนรักเวลลาแบบนี้เธอต้องการที่ระบายและแน่นอนยุนอามันจะเป็นผู้ฟังที่ดีของเธอเสมอ

      “เธอก็ได้ยินนี่เขาบอกว่าเขารักเธอคนอื่นๆก็แค่ของเล่นถ้าเธอทนได้ก็ทนแต่ฉันว่าไม่ทนจะดีกว่านะ”ยุนอาปลอบซอฮยนแต่ก็ไม่วายจะยุให้เลิกกันเป็นที่รู้กันดีว่ายุนอาเชียร์ฮุนซอมากกว่าแด้ซอเป็นไหนๆ

      “แต่ฉันรักเขานี่ฉันทำไมได้”ซอฮยอนยังคงร้องไห้ต่อไป

      “งั้นฉันก็แล้วแต่แกคิดให้ดีตัดสินใจให้ถูกนะไม่ว่าแกจะเลือกอะไรฉันจะอยู่ข้างแกเสมอ”ยุนอายิ้มให้หญิงสาวตรงหน้ายิ้มที่จริงใจไม่ได้แต่งเติมอะไรมันช่างอบอุ่นสำหรับซอฮยอนนัก

      “ขอบใจแกมากนักฉันรัแกที่สุดเลยยุนอา”ซอฮยอนโผเข้ากอดเพื่อนรักอีกครั้ง

      “ฉันก็รักแกเหมือนกันไปเถอะสามคนนั้นคงรอพวกเราอยู่”ซอฮยอนปาดน้ำตาพลางล้างหน้าเรียบร้อยแล้วเดินตามเพื่อนรักออกไปหากลุ่มเพื่อนๆอีกกลุ่มของเธอ

      “ยัยซอแกโอเคนะ”ดาซมถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วง

      “อื้ม ฉันดีขึ้นแล้วล่ะ”ซอฮยอนยิ้มให้เพื่อนสาวบางๆแม้จะยิ้มแต่ดวงตาของเธอกลับตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง

      “ทำไมแกไม่เลิกกับมันไปเลยหะยัยซอ”ไอยูโวยวายขึ้นหลังจากยืนไม่พอใจอยู่นาน

      “ฉันคือฉันรักแด้มากมากเกินกว่าจะปล่อยเขาไป”ซอฮยอนสะอื้นเล็กน้อย

      “เธอมันโง่ซอฮยอนเลือกเอาระหว่างเพื่อนอย่างฉันกับแฟนเลวๆอย่างแดฮยอนเธอจะเลือกใคร”ไอยูเดินมองหน้าอย่างหาเรื่องคนอย่างไอยูไม่เคยยอมใครอันนี้ซอฮยอนเข้าใจดีแต่ทำไมไอยูไม่เข้าใจเธอบ้าง

      “ฉัน คือฉันเลือกไม่ได้”

      “เธอเลือกไม่ได้หรือไม่เลือกกันแน่ถ้าเธอยังเป็นแฟนกับหมอนั่นเราก้ไม่ต้องมาเป็นเพื่อนกันฉันไม่อยากมีเพื่อนโง่เง่าแบบเธอ”

      “ไอยู ฮึกฮือ”ซอฮยอนล้มลงทันทีที่โดนเพื่อนสาวตัดความสัมพันธ์ทำไมเวลาแบบนี้ไอยูไม่อยู่ข้างเธอเหมือนยุนอาบบ้างไม่เข้าใจเธอเหมือนคนอื่นบ้าง

      “ซอฉันขอโทดนะฉันขอไปดูไอยูได้ไหมเธอยังมียุนอาและคนอื่นแต่ไอยูน่ะมีแค่พวกเราเธอก็รู้ใช่ไหมไอยูน่ะคนคบยาก”ดาซมบีบมือเพื่อนเบาๆ

      “แต่พวกฉันไม่ได้ทิ้งเธอนะฉันแค่ห่วงไอยู”ซูจีก้มหน้าน้อยเธอไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้แต่ความเจ้าอารมณ์ของไอยูใครก็คงห้ามไม่ได้

      “พวกเธอไปเถอะฉันดูแลยัยซอได้”เป็นยุนอาที่พูดแทนเพราะตอนนี้ซอฮยอนเอาแต่นั่งร้องไห้

      “งั้นกลับบ้านดีๆนะบาย”ดาซมกับซูจีเดินเลี่ยงออกไปแล้วยุนอาได้แต่ยืนมองเพื่อนรักที่นั่งร้องไห้

      “ซอไปนั่งที่เก้าอี้ก่อนไหมฉันพาไป”ยุนอาค่อยๆประคองซอฮยอนให้ไปนั่งที่ม้านั่งใกล้

      “ฉันว่าสภาพรี้แกกลับบ้านเองไม่ได้แน่เอาไงดีฉันมีเรียนเต้นต่อด้วย”ยุนอาได้แต่นั่งมองเพื่อนสาวที่เอาแต่ร้องไห้ไม่หยุด นึกออกแล้วหญิงสาวหยิบมือถือเครื่องบางออกจากกระเป๋าสะพายของเธอก่อนกดเบอร์คุ้นเคยไม่นานปลายสายก็รับ

      (ฮํลโหลมีอะไรวะไอ้ยุน)ปลายสายส่งเสียงหงุดหงิดเล็กน้อย

      “แกยัยซอแย่แล้วมันร้องไห้ไม่หยุดเลย”ยุนอาบอกอย่างร้อนใจ

      (เกิดอะไรขึ้น)ปลายสายสายตกใจทันทีเมื่อได้ชื่อของหญิงสาวอีกคนทำให้ยุนอาอดหมั่นไส้ไม่ได้กับการกระทำของชายหนุ่ม

      “คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้.........”

      (ไอ้แด้เอ๊ยมันนี่โง่จริงขนาดฉันเอ่อ)

      “ฉันอะไรวะ”

      (เปล่าขอคุยกับซอหน่อยดิ)ยุนอายื่นมือถือไปข้างหน้าซอฮยอน

      “เซฮุนมันอยากคุยกับแกอ่ะ”หญิงสาวปาดน้ำตาลวกๆแล้วหยิบโทรศัพท์จากมือเพื่อนรัก

      “ฮัลโหลเซฮุน ฮึก”

      (ซอไม่เป็นไรนะอย่าร้องไห้นะเดี๊ยวฮุนจะรีบไปหานะ)

      “ฮุนฮึก ซอเจ็บๆมากทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ ฮืออออ”

      (อย่าร้องนะซอฮุนขอร้อง ให้ตายสิฉันไม่ชอบให้เธอร้องไห้เลยนะซอฮยอน เดี๊ยวฮุนจะไปรับนะเดี๊ยวเรากลับบ้านด้วยกัน)

      “จ้ะ”ซอฮยอนวางสายจากเซฮุนแล้วส่งโทรศัพท์คืนให้ยุนอา

      “ไอ้ฮุนมันว่าไงบ้าง”

      “เซฮุนจะมารับฉันกลับบ้าน”

      “แกน่าจะมองคนใกล้ตัวแกบ้างนะยัยซอเอ๊ย”

      “ฉัน...ไม่รู้สิชั่งมันเถอะ”ซอฮยอนเงียบลงทันทีทำไมเธอจะไม่รู้ว่าเซฮุนรู้สึกยังไงแต่แค่เธอไม่อยากพูดเธอกลัวใจตัวเองกลัวการเลิกกันกลัวว่าจะกลับไปเป็นเพื่อนไม่ได้กลัวคิดไปเองขึ้นมา

       

      “ซอกลับบ้านกัน”เซฮุนวิ่งเข้ามาหาซอฮยอนทันทีที่เจอ

      “ฮุน แด้เขาทำร้ายซอ”ซอฮยอนโผเข้ากอดเพื่อนรักของเธอ

      “ซอไม่ร้องนะกลับบ้านกันฮุนไปส่งเอง”เซฮุนลูบหัวปลอบใจซอฮยอนน้อยๆเขาไม่ชอบน้ำตาของผู้หญิงคนนี้เลยไม่ต้องการเห็นมันจะใบหน้าสวยๆนั่น

      “เห้ยไอ้ฮุนหน้าแกไปโดนอะไรมาวะ”ยุนอาตกใจกับสภาพหน้าของเซฮุนที่มีเลือดออกที่มุมปากแล้วหางคิ้ว

      “นั่นสิฮุนเป็นไรมากหรือปล่า”ซอฮยอผละออกมามองแล้วถามด้วยความเป็นห่วง

      “555ไม่เป็นไรหรอกมีเรื่องนิดหน่อยน่ะไปกลับบ้านกันเถอะซอ ”

      “ไปฮุนเดี๊ยวซอทำแผลให้ยุนอากลับด้วยกันไหม”ซอฮยอนหันไปถามยุนอาที่เอาแต่ยืนอมยิ้ม

      “ไม่ล่ะฉันมีเรียนเต้นต่อ”ยุนอาส่ายหน้าน้อยๆ

      “งั้นไปนะกลับบ้านดีๆล่ะฉันรักแกนะขอบใจที่ไม่ทิ้งฉัน”ซอฮยอนโผเข้ากอดยุนอาเธอกอดตอบพลางยิ้มอย่างสดใสนี่แหละนะคำว่ามิตรภาพ

      “เออนี่ไอ้ยุนแกหน้าจะไปดูไอ้ซูโฮหน่อยนะรายนั้นอาการหนักหนะขอบอก”เซฮุนหันไปพูดยิ้มๆ

      “เออเดี๊ยวเรียนเสร็จแล้วจะแวะเข้าไปดู”ยุนอาตอบพลางเบ้ปากนิดๆ

      “กลับดีๆล่ะยุน”ซอฮยอนหันไปบอกเพื่อนสาวแล้วเดินหันหลังไปพร้อมกับเซฮุน

      “เมื่อไรแกจะเห็นคนใกล้วตัว สักทีนะยัยซอ เฮ้อ”

       
      [loading 20prercent.....]
       
      writer talk
      เย้มาอัพแล้วค่า20เปอร์เซนเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคอมเม้นไม่มีเลยเสียใจนะคะช่วยเม้นด้วยเป็นกำลังใจให้คนเขียนคือเรื่องนี้ยังไม่จบแต่สปายไม่รู้ว่าตั้งค่าตรงไหนใครรู้บอกหน่อยนะคะขอบคุณที่ติดตามค่ะ

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×